Kitabın Adı: BİR CİHAN KAFES
Yazarı: İCLAL AYDIN
Sayfa Sayısı: 331 sayfa
Fiyatı: Orta Düzey : 14,00-18,00 TL arası.
Yayınevi: ARTEMİS YAYINLARI
Puanlamam: 8/10
Ben bu kitabı ne zaman nerede nasıl okudum? - Kitabı Ocak ayı içerisinde finallerim bitmiş rahatca mis gibi bir kafa ile evde oturarak okudum ^.^
Daha önceden yazdığım gibi öncelikle '' Bir Cihan Kafes'' kitabını okulumuzun kütüphanesinden buldum, aldım ve okudum :)Gelelim yorumlarıma...
Herkes İclal Aydın için farklı düşünür. Ben hep güler yüzü ve yazdıkları ile sevmişimdir kendisini. Her duyguda insan için yazabilir diye düşünürüm. Yalnızsanız,aşıksanız,acı çekiyorsanız, mutluysanız,gurbetteyseniz hepinize yetecek kadar güzel yazıyor İclal Aydın..
Beklerim hep yine yazsın yine okuyayım diye. Aslında kitabı bitirme sürem tam 1 gün :) Evet. Hoş akıcı ve basit anlatımı var. Onca kitap yazan yazardan beklenmeyecek basitlikte bir dili var. Evet konu itibari ile bunu belki ört bas edebilirim. Konusu güzel ve akıcıydı.
Üç kadın... Aynı aile farklı nesiller. Ve ortada edilmiş büyük bir beddua. Hayatları değişen, evlatlarının kendi yaşadıklarını yaşamaması uğruna doğru veya yanlış yaşayan anneler...
İşte altını çizdiğim cümleler:
- Kalbi eğitmek diğerlerinden daha zor. O kalbi büyütmek,eylemek,teselli etmek,demire döndürmek için akıp giden bütün yıllar, yani dünya üzerindeki bütün serüvenin aslında bir göz açıp kapamadan ibaret...
- Her kalp aynı buluşmayla oluşup benzer bir yarayla çürüyor üstelik.
- Bir insanın yumruğu kadardır kalbi,derler. Demek ki kalbin kadar insansın. Avucunun içine düşen kalp kadar merhametin.
- Günlerden bir gün, neyi aradığımı bile unutmuş dolanırken bir trene bindim. Aklım mı karışmıştı artık? Yorgun muydum?
- Bıraktığı her ayak izi beni kendine çağırıyordu. Tek bir ömre sığması imkansız kederler vardı ayak izlerinde...
- Hayat ağacındaki her yaprak, okunması gereken başka hikayeyi taşıyordu.
- Her hikaye biriciktir, biliyorsun. Ama her hikayenin kanı kendi damarları içinde akarken başkalarının rüzgarını, yağmurunu ve ne yazık ki kurşununu da isabet alır kimi zaman...
- Lorin'in kalbinde ışıklı bir dönme dolap yükselmeye başladı.
Aşkta mesele şu ki... O dönme dolap, adı üzerinde,dönüyor,yükseliyor,alçalıyor... Ama sen hep en tepedeki halini anımsıyorsun...
-Tutkuyla aşık olanın ülkesi, sevdiğiyle kendinden oluşur. Doğrudur. Birbirlerinin sınırı olurlar. Her sınır mayın döşelidir öte yandan.
-Hayat... Kendimizi sevmek ve bulmak oyunu....
-Ah sevgili insan! Sen nasıl böylesin. Aceleci,çekingen,geçkin,şatafatlı,olgun,renkli... Diğer bütün insanlarla bir aradayken çok güzelsin...
- Fırtına herkesin başına sert eser ama sadece bazılarının çiçekleri dökülür.
- Şehirleri yerle bir eden zaman, insana uğramaz mı?
- Ne çok yaramı açık ettim ben sana ?
- Hata yapmayacağını düşünüyorum. Biliyorum... Yapsan da ne değişir? Masa örtülerinden elbiseler yaptın sen kendine. Elbiselerden çantalar yaptın. Eteklerinden yastıklar diktin. Bir şeyleri başka şeylere dönüştürmeyi bildin hep. Hiçbir zaman hiçbir şeye bağlanmadın. Kaybedince kahrolacağım hiçbir şey benim olmasın derdin.
-Sevgin direğimiz,üzerimize saldığın korku çatımız olmuş meğer. Mutsuzluğumuzdan örülü bir devlet yaratmışsın hepimize.
Sen en çok beni severdin ya,
En çok beni köle yapmışsın kendine...
Yorumlama ve puanlama aşamasına gelirsem sadece konu ve akıcılık olarak değerlendirdiğimde 10/10 verebilirdim fakat daha önce yazmış bir yazarın bu kadar basit bir dille roman yazmasından dolayı 8/10 diyorum.
Okumanızı tavsiye edebilirim :)
Hoşça bakın zatınıza! ^.^
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder